Moje plany nie mają już znaczenia
Łukasz Surowiec
6.04.2022 – 30.05.2022

Lęk, rosnące poczucie zagrożenia, bezradności, niepewność jutra, współczucie dla ofiar przemocy i strach, że i nas może ona spotkać – to emocje towarzyszące obecnym czasom kryzysu. Organizujemy zbiórki, ofiarowujemy dary, przyjmujemy i chronimy osoby w potrzebie.
A gdy już zabezpieczymy to, co najcenniejsze, czyli ludzkie życie, instynktownie zwracamy się ku kolejnym fundamentalnym dla naszej cywilizacji wartościom, jakimi są kultura i sztuka. Historia konfliktów zbrojnych zna zbyt wiele przykładów oddolnych, obywatelskich akcji mających na celu ratowanie zagrożonego konfliktem zbrojnym dziedzictwa kulturowego. Pomniki, elementy wystroju kościołów i zabytkowych budowli, dzieła sztuki z kolekcji muzeów zostają troskliwie opakowane, bądź zdemontowane i przeniesione w bezpieczne miejsca w oczekiwaniu na spokojne czasy. 
W projekcie zrealizowanym dla Galerii 1/2, będącym spontaniczną reakcją wobec aktualnego konfliktu zbrojnego, Łukasz Surowiec rozwija charakterystyczną dla siebie metodologię twórczą, wyrastającą ze społecznego aktywizmu ewoluującego w kierunku artywizmu. Stąd też jego działania wykraczają poza ramy wyznaczone przez instytucję wystawienniczą, wchodząc
w bezpośredni dialog z przestrzenią publiczną. Imitowanie praktyk związanych z ochroną rzeźb
i pomników na dotkniętych wojną obszarach Ukrainy i przenoszenie ich na wciąż bezpieczny grunt polski, staje się tak osobistym, jak i politycznym manifestem, gestem empatii i deklaracją solidarności, opowiedzeniem się po danej stronie. W efekcie powstaje praca artystyczna oparta na rodzaju zaangażowanego scenariusza społecznego, nawołującego do pielęgnowania ponadczasowych i ponadnarodowych wartości tak materialnych, jak i niematerialnych, gwarantujących poczucie silnej i trwałej wspólnoty na przekór panującej destabilizacji.

 

tekst: Marta Wróblewska

kuratorka: Monika Szpener

foto: Robert Stachnik