Dokąd skąd dokąd 16.05.2019
„Niegdyś w tej czaszce poruszał się język, płynął z niej śpiew” Hamlet, Szekspir
Instalacja Katarzyny Adaszewskiej oraz malarstwo i grafiki Piotra Ciesielskiego są wynikiem zaprzyjaźniania się ze wspomnieniem. Zżycia się ze śladami swojej i cudzej przeszłości poprzez przedmioty. Dzięki nim reminiscencje przełamują antynomię Epikura: „Póki jesteśmy, nie ma śmierci, gdy jest śmierć, nie ma nas”. Na indywidualną pamięć, będącą esencją bytu, składają się drobne elementy rzeczywistości przeżywane w samotności, prywatne wrażenia, często nieistotne z perspektywy zunifikowanej post factum wizji historii.
Wystawa Dokąd, Skąd, Dokąd to stare motywy, znane z dzieciństwa, które zostały przetworzone na współczesny język sztuki. Pamięć przedmiotu, który dawniej „doświadczał i przeżywał” lub „był doświadczany i przeżywany”, w odwrotności do dzisiejszego, krótkotrwałego statusu rzeczy, starzejącego się społecznie czasami już w momencie zakupu, stają się przykładem emocjonalnej relikwii.
Galeria Jedna - Katarzyna Adaszewska
Galeria Druga - Piotr Ciesielski
Wykorzystanie porzuconych obiektów wiąże się z tematem vanitas – napędzanej smutkiem
świadomości, przemijalności wszystkiego, przede wszystkim ludzkiego życia. Melancholią,
w której jest ból, urzeczenie i bezradność. Dzięki pamięci owe rzeczy zyskują nowe znaczenie
i funkcję, otrzymują drugie życie jako obiekty symboliczne. Istotny na wystawie jest gest świadomego użycia przez twórców swoich wcześniejszych. Cechą charakterystyczną instalacji Dizajn Katarzyny Adaszewskiej z 2007 roku jest surowiec - autentyczne obiekty z przeszłością sprzed pięciu dekad. Medytacyjny obraz przedmiotów kieruje nas do szczególnego, egzystencjalnego sposobu recepcji, w którym zniesiona została waga kontekstu czy wartości,
w którym niegdyś się pojawiły czy zostały użyte. Dziś stanowią centrum i emocjonalny „tunel”
o przeszłości.
Sposób prezentacji malarstwa i grafik Piotra Ciesielskiego nawiązuje do wzorów dawnych wnętrz mieszkalnych. Natomiast w samych obrazach, powstałych w latach osiemdziesiątych, artysta łączy przedstawienia zaczerpnięte z mediów takich jak fotografia z realnymi przedmiotami „najniższej rangi” i malowaniem wprost z natury. Używa tu jednej z najciekawszych egzystencjalnie funkcji fotografii utrwalającej przedstawienie, będąc zarówno „remedium na śmierć”, jak i zapisanym śladem smutku tego, czego już nie ma.
Katarzyna Adaszewska
Studiowała na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Dyplom z rzeźby
w pracowni prof. Adolfa Ryszki otrzymała w 1995 r. Tworzy wieloelementowe obiekty i instalacje rzeźbiarskie odwołujące się do tematu dizajnu jako środowiska, w którym ujawnia się śmiertelność człowieka, a także zagadnienie świata dziecięcej zabawy. Obecnie skupia się na zagadnieniu postludzkiego przedmiotu w antropocenie.
Piotr Ciesielski
Studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi. Dyplom w 1982 r.
na Wydziale Malarstwa i Grafiki w Pracowni Malarstwa prof. Stanisława Fijałkowskiego
i w Pracowni Technik Metalowych prof. Leszka Rózgi. Zajmuje się malarstwem, grafiką warsztatową i cyfrową, fotografią i filmem. Obecnie prowadzi Pracownię Obrazu w Przestrzeni na Wydziale Grafiki i Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi.